26 Ağustos 1071 (27 Zilka‘de 463) Cuma günü namaz vakti yaklaştığı zaman Alp Arslan, kumandan ve askerleriyle birlikte namaz kıldı, duâ etti, zafer için Allah’a yalvarıp yakardı ve onlara son olarak şu söylevde bulundu:

‘Ey askerlerim ve kumandanlarım! Daha ne zamana kadar biz azınlıkta, düşman çoğunlukta olmak üzere, böyle bekleyeceğiz? Ben bizzat Müslümanların minberlerde bizim için duâ etmekte oldukları bu saatte düşmanın üzerine atılmak istiyorum. Gâlip gelirsek arzu ettiğimiz sonuç hasıl olacaktır, aksi takdirde şehit olarak cennete gideriz. Beni izlemek isteyenler gelsinler, geri dönmek isteyenler ise serbestçe geri dönebilirler. Bugün burada ne emreden bir sultan, ne de emir alan bir asker vardır. Bugün ben de sizlerden biriyim ve sizinle birlikte savaşacağım. Biz, Müslümanların eskiden beri yapa geldikleri bir gaza yapıyoruz.’

Asker ve kumandanlar ise hep bir ağızdan, ‘Ey Sultan, biz senin kullarınız, sen ne yaparsan biz de aynısını yaparız ve sana yardım ederiz, istediğin gibi hareket et.’ diyerek karşılık verdiler. Bundan sonra Alp Arslan kendi elleriyle atının kolanını sıktı ve kuyruğunu bağladı. Atın kuyruğunu bağlamak çok eski bir Türk geleneğidir. Türkler yapacakları bir seferden ve girişecekleri bir savaştan geri dönmemek ve bu teşebbüslerinde mutlaka bir başarıya ulaşmak için atlarının kuyruklarını bağlarlardı. Ava çıkacakları zaman da atlarının kuyruklarını bağlıyorlardı. Sultan Alp Arslan bu geleneğe uygun olarak atının kuyruğunu bağladıktan sonra zırhını giydi.”

Malazgirt Zaferi bize bu vatanı armağan etti. Anadolu, Malazgirt Zaferi sayesinde Türk’ün yurdu oldu..

Türklere Anadolu’nun kapısını açan 26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferi’nin 947. yıl dönümünü kutluyor, Sultan Alparslan ve şehitlerimizi rahmetle ve minnetle anıyoruz.